Anderhalf jaar terug, aan het eind van onze lange reis. We horen het onszelf nog zeggen. “Ik weet het zeker, dit is het leven waarin ik mij pas echt gelukkig voel”. “Het liefst zeg ik alles in Nederland op en gaan we in een camper wonen”. Dat durven wij nooit dachten we toen, tot nu.
Een gevoel van onwerkelijkheid overheerst de eerste kilometers. Twee maanden tegenslag, onzekerheid en uitstel van ons vertrek hebben ons afgevlakt. De grens van België rijden we over, Frankrijk volgt al snel. Buitenlandse kentekens om ons heen, het landschap verandert. Langzaam komt dat besef, dit is echt.
Wij zijn vertrokken!