Na Normandië hadden een heel eind geen opgeslagen “wil ik heen vlaggetjes” in Google maps meer. Om sneller bij onze volgende punten te komen, besloten we s’avonds nog een stuk te gaan rijden.
Altijd al vonden we dat fijn, met kids die rustig in hun gordels slapen en op de weg lekker kunnen doorrijden. Met onze verstralers was verlichting nu ook geen probleem.
De volgende ochtend konden we het voor het eerst zeggen: “we eten buiten, de temperatuur is heerlijk”. Zo warm zelfs, dat we besloten wat zomerkleding uit de dakkoffers te halen.
Schoolwerk werd tijden het rijden nog verder afgemaakt. Heeft die Maarten toch weer mooi gefixt, dat bureau bij de stoel van Jara. De duin komt in zicht, tijd om weer plezier te gaan maken.
Dutch 
