Je zou het niet zeggen met de zonnige foto’s, maar in de ochtend is het nog flink koud. Maarten bedacht voor zijn ochtendwandeling met Goos een manier om warm te blijven, een nabijgelegen hoge heuvel op klimmen. Je kunt het niet zien op de foto zo klein was hij daarboven, maar hij haalde de top.
De plek waar we stonden voelde nu als alleen op de wereld, maar ooit was er vlakbij een dorpje met kerkje en meerdere huizen. Er doorheen lopen roept toch vele vragen naar hoe hier geleefd is en het zo heeft kunnen vervallen op. Bij Maarten gingen vooral zijn handen jeuken en zijn fantasie los hoe hij hier weer een paradijs van zou kunnen maken.
Voor de rest van de dag hadden we nog niet echt een plan. We stelde de navigatie in op een waterval, maar halverwege zei ons gevoel wat anders.
Winkelen, terrasjes zitten en Spaans eten, dat was pas echt waar we zin in hadden. En zo kwamen we terecht in Segovia, bekend om een gigantisch aquaduct dwars door de stad.
Sightseeing door de sfeervolle stad, borrelen met churros on the side, winkelen tot Jara haar ogen twinkelde en pas om half 10 avondeten. Wij zitten al lekker in dat spaanse leven, wat voelt dat goed.
Dutch 
