Tarifa, het meest zuidelijke puntje van Europa. De plek waar de middellandse zee en Atlantische zee in de straat van Gibraltar samenkomen. Zoiezo al als reden om heen te gaan, maar het bleken er nog vele meer.
De wind kan hier per dag enorm verschillen. Zo liepen we de ene dag in een trui over het strand met een kleurenfestijn van kitesurfers in zee. De volgende dag in zwemkleding relaxen in de zon en door een doldwaze hond zand tot in onze oren krijgen. De vibe is heerlijk relaxt, het oude centrum knus, sfeervol en natuurlijk met vele heerlijke eetplekjes.
Het absolute hoogtepunt was toch wel de boottocht die we maakte een paar kilometer de zee richting Marokko op. Daar kwam een droom van ons alle vier uit, vrij op zee omringd worden door walvissen en dolfijnen š
De dolfijnen kwamen met vele tot aan de boot. Zwemmend met zelfs kleintjes erbij langs de boot of eronder door. Daar opeens een koppie omhoog, kijk daar die draait rondjes. Overal waren ze, we hoorden ze zelfs met elkaar āpratenā. Wat een genot om naar te kijken.
De walvissen bleven meer op afstand. We leerden dat ze 10 min omhoog komen om zich met zuurstof te vullen. In die tijd bewonderden wij hun rug aan de oppervlakte en het water wat ze opspuiten. Dat moment dat ze dan weer naar beneden duiken en die staart als laatste boven het blauwe water uitsteekt, magisch.
We wisten niet waar we kijken moesten, laat staan het goed op beeld krijgen. āDit vergeet ik mijn hele leven niet meerā, zei Jara na afloop. Precies dat is ons motto nu. Herinneringen sparen voor het leven, dit is er zeker eentje.
Dutch 
