Een massa mensen, winkels vol toeristenrommel en overvolle parkeerplaatsen. We bleken hier in het groene berggebied op de grens met Tsjechië in een enorm toeristische hoek onder de Polen zelf te zijn. En hoe vriendelijk die Polen ook zijn, wij hadden geen zin om in rijen te moeten wandelen. De waterval die we als tip van het Poolse stel bij het kampvuur hadden gekregen, besloten we dan ook te laten.
Door naar een minder toeristisch iets wat Maarten op Google maps had gevonden. Een verlaten spoortunnel waar je doorheen kunt wandelen. Lekker spookie in het donker, daar waren zeker ook die tieners wel voor in.
Richting het pikdonker met geluid van water wat door wanden sijpelt, gingen we de 1 km lange tunnel in. Een iiiiieeee hier en een waffff daar, als iemand bang is in het donker is het Goos wel. Stap voor stap over het modderige pad naar dat kleine stipje licht aan de andere kant. Daar aangekomen aten we wat met uitzicht op het spoor, om weer dezelfde weg terug te gaan. Nog altijd even spookie en veel cooler dat iets uit de toeristenboekjes.
Na dit avontuur hadden we zin in nog meer actie. De voormalige uranium mijnen werden onze volgende stop. Van de rondleiding konden we niets verstaan, maar toch was het een leuke ervaring. Bizar om te bedenken hoe ze hier de grondstof vonden voor vele bommen en in welke slechte omstandigheden er gewerkt werd. De lazershow aan het einde viel wel het meest in de smaak.
Dutch 
