Een dag die begon als “niet onze dag”. Deze keer was Jara opeens ziek en dus geen wandeling door een kloof. De rit naar de volgende stop was heftig en door tegenvallende plekken veel te lang.
Natuurlijk kwam het ook deze keer weer helemaal goed. In een dorpje stopte opeens een auto naast ons, draaide zijn raampje open en een mannetje in gebrekkig Duits wees ons op zijn camping. Dit moet zo zijn dachten wij en dus volgende we hem.
We kwamen terecht op een camping in Razvrsje, waar we weer jaren terug in de tijd gaan. Zo hadden we Montenegro verwacht. Nul luxe, maar daar krijgen we veel vrijheid en natuur voor terug. En eindelijk mogen we vuurtje stoken! Stijn zijn letterlijke woorden, zittend bij het vuur en zijn zelfgemaakte weegschaal waren “zo moet mijn leven zijn”. Denk dat we hier helemaal goed zitten dus!
De volgende dag begon met harde onweer en voor ons doen opeens flink koud. Dat hadden we nu nog niet verwacht… Even schakelen, diep weggestopte kleding tevoorschijn halen en flink aangekleed op pad voor een wandeling door Durmitor National Park. Wat een geslaagde wandeling werd dat!
Door een prachtig gebied naar het bekende “Blake Lake”. En natuurlijk ook nog om het mooie meer heen, wat kunnen die kids toch geweldig wandelen. De zon weer was inmiddels weer doorgebroken, heerlijk!!
Terug bij de camper lekker bijkomen met weer een kampvuurtje en vers gemaakte worstenbroodjes van de stok. Dit zijn die dagen, dat we zo enorm dankbaar zijn dat wij deze reis als gezin maken ❤️.
Dutch