Nog één keer terug naar Culemborg. Toch wel een gek gevoel, wetende dat we hier met z’n vieren niet meer voor mei 2025 zullen zijn. Jara en Linda keren ergens eind dit jaar nog wel een keer samen terug, maar dat zal heel anders zijn.
De camping in Culemborg voelde weer als thuis. We genoten nog één keer van de vertrouwde omgeving en het kunnen lopen naar de stad. Met een nog heel fijn moment, onze lieve neefjes en Jurinda uit Bonaire in de armen sluiten. Wij en zeker ook hun oma genoten volop en extra nu het weer ook tropisch voelde. En niet te vergeten door het verlossende telefoontje van het ziekenhuis dat Linda’s onderzoek niets zorgwekkends meer laat zien. Proost dus op het leven!
Na alle laatste familieknuffels werd de truck nog één keer op z’n kop gezet. Zit alles erin wat we mee willen en niets teveel?! Oldtimer weer in de loods, alles daar op orde en onze bekende omgeving vaarwel. De door Jara gebakten pannenkoeken sloten deze Nederlandse heerlijk maand af. Wij zijn klaar voor verdere avonturen in Europa.
Dutch 
