Na een nachtje slapen wisten we het zeker, we laten de Plitvice watervallen (en dus het massatoerisme) links liggen en gaan een volgende grens over. Op naar Bosnië en Herzegovina, een land waar wij enorm nieuwsgierig naar zijn.
De grensovergang was deze keer een echte, met dubbele paspoortcontrole en een stempel. In een stadje verderop kochten we een simkaart voor internet in dit land en maakten kennis met de eerste vriendelijke mensen.
Daarna reden we (ouderwets op alleen borden langs de weg, want de simkaart werkt nog niet) naar National Park Una. Daar zullen we onder andere naar de waterval Strbacki Buk gaan. Onderweg kwamen we langs meerdere campings, of liever gezegd lokals die hun stuk land beschikbaar stellen als camping. We besloten eerst op zo’n camping een plekje te zoeken en later naar de waterval te lopen. Zo kwamen we terecht op een grasveld aan het water van een lief oud mannetje, samen met alleen een Duits gezin.
Eind van de middag liepen we nog zo’n 5 km verder vanaf de camping. De tas gevuld met verrassingen was weer mee, altijd het magische middel tijdens lange wandelingen. En toen we eenmaal daar waren, WAUW!!
We waren bijna de enige toeristen, zo willen wij van al het moois genieten! En niet alleen van de prachtige natuur, maar ook zeker van de enorm vriendelijke mensen hier. Wat een geweldig begin van dit land!
Dutch