De rit naar een volgend plekje was onrustig. Onze navigatie zei meerdere keren dat we een brug over konden, wat toch steeds niet kon. Als we dachten dat het paste, toch op het laatste moment niet. En die geluiden als we er overheen reden, doodseng. Uiteindelijk reden we een flink eind om voor de juiste weg aan de overkant.
Ook de truck zelf wilt niet helemaal. Hij verliest vooral bij berg op power en heeft moeite met schakelen. Wat er is weten we niet, maar het voelt niet goed. Voor we echt de bergen van de Karpaten inrijden, besloten we een plek te zoeken vlakbij een garage en hem maandag te laten nakijken.
Een plek aan een beekje was alles wat we konden vinden. En het bleek juist alles wat we nodig hadden. Uren vermaakten we ons aan het beekje met vuurtje stoken, een zelfgemaakte kabelbaan voor het “lekkers” en gewoon het simpele leven. Soms denken we dat we meer actie moeten organiseren met nu twee tieners, maar dit plekje liet ons zien dat het leven nog steeds heel simpel kan zijn.
Dutch 
